Ramona Dragomir is de Roemeense Eric Willemsen. Ze is vier jaar geleden een blog begonnen over snooker en schrijft op hier regelmatig, met veel liefde en passie, over de snookersport. Het heet dan ook: “Snooker, my love”. Vorig jaar heeft ze mij en Paul Swanenburg geïnterviewd over de snookersport in Nederland. Sindsdien volg ik haar en haar blog. Omdat ze op zeer persoonlijke wijze de sport beschrijft, wilde ik jullie ook graag laten kennismaken met deze jonge, getalenteerde snookerjournaliste.
Kun je ons wat meer over jezelf vertellen?
Ik ben 30 jaar oud en ik woon in Boekarest, Roemenië. Ik werk bij een reclamebureau als manusje-van-alles. Ik omschrijf mijn functie vaak als het creatieve aapje, omdat ik eigenlijk alles doe wat nodig is, van contacten onderhouden met de klanten tot het maken van de reclamecampagnes. In mijn vrije tijd schrijf ik graag, ik speel squash, ik ben een echte boekenwurm en ik reis graag. Ik heb voor de volgende zomer een trip naar Nederland gepland!
Wanneer en hoe ben je geïnteresseerd geraakt in snooker? En wat betekent het snooker voor jou?
Eerlijk gezegd ben ik pas in 2010 verliefd geworden op de snookersport. Ik had al wel eerder van snooker gehoord en enkele wedstrijden gezien, maar pas in 2010 raakte ik echt verslaafd. Ik voelde me erg rot omdat mijn hand in het gips zat door een sportblessure en zapte een rondje op de televisie. En daar zag ik, op Eurosport, de World Championship.
Het was 2010, dus speelde John Higgins als regerend kampioen tegen Steve Davis. Ik had geen idee wie Steve Davis was (ja, ik schaam me nu) maar het gezicht van Higgins kwam mij bekend voor. Zoals we allemaal weten won Davis die wedstrijd, wat een historisch moment was in de snookergeschiedenisboeken, en ik herinner me dat ik erg emotioneel werd, ondanks dat ik niet precies wist hoe historisch die wedstrijd was. Wauw, die Steve Davis is cool! Niemand had verwacht dat hij zou winnen, maar hij deed het en zo overtuigend!
Ik denk dat dit een soort wake-up-call was voor mij. Ongeacht wat anderen denken, je moet je dromen volgen. Ik begon op Google te zoeken naar informatie over snooker en bij elke wedstrijd die ik zag werd mijn passie voor de sport groter en groter. Ik denk dat elke snookerwedstrijd een levensles is: je kunt briljant beginnen en gaandeweg de weg kwijt raken of je kunt slecht starten en toch het toernooi winnen. Dat is wat ik zo mooi vind aan snooker!
Kun je ons wat meer vertellen over snooker in Roemenië?
Dat is een verdrietig onderwerp. Er zijn hier veel snookerfans en we hebben een snookerbond. We hebben zelfs twee EBSA toernooien georganiseerd in Boekarest, maar helaas, net als in andere landen, is er geld nodig om door te groeien.
Er zijn een aantal snookerclubs verspreid over het land die hard hun best doen om de snookersport te promoten en toernooien organiseren maar daar heb je geld en sponsoren voor nodig om het echt een succes te laten worden. Helaas zijn er weinig mensen te vinden die willen helpen de sport te laten groeien.
Kortom: we hebben potentie maar niet genoeg geld en interesse van buitenaf om het echt te laten slagen. We zijn er wel erg trots op dat we een aantal scheidsrechters hebben die op het hoogste niveau meedraaien, bijvoorbeeld bij de UK Championship.
Wat zorgt er voor dat jij door blijft gaan? Je blog bestaat inmiddels alweer vier jaar, wat maakt het zo interessant dat je blijft schrijven over snooker?
Ik denk dat het antwoord daarop “passie” is. Het blog is ook de basis in mijn leven. Als ik met lastige zaken in het leven moet dealen, dan is het blog een veilige plek. Ik denk zelfs dat ik mijn beste artikelen schrijf als ik verdrietig ben. 
En natuurlijk is de snookersport zelf een belangrijke factor. Ik vind deze kleurrijke sport echt geweldig en ik hoop dat door mijn blog de sport gepromote wordt. Het wereld wijde web is een fascinerende plek waar informatie makkelijk te vinden is, waardoor je hier ideaal de snookersport kunt promoten.
Wie zou jij willen interviewen voor je blog en waarom?
Oh, zoveel! Maar ik denk dat er één persoon is die ik graag zou willen interviewen, de man van wie ik niet wist wie het was: Steve Davis. Ik heb geen favoriete spelers als ik een wedstrijd aan het kijken ben maar ik geef toe dat ik een zwak heb voor Steve Davis. In mijn ogen is hij de “perfecte” speler. Hij is erg getalenteerd, berekenend, scherp, competitief en buiten de tafel is hij een echte heer en ambassadeur voor de snookersport.
Daarnaast zou ik graag interviewen: Stephen Hendry, Ken Doherty, Ronnie O’Sullivan, Neil Robertson… ach allemaal wel.
Wat zijn je dromen voor de toekomst? In je eigen leven, maar ook voor het blog?
Gek genoeg gaan mijn dromen voor de toekomst hand in hand met mijn blog. Er is niets liever wat ik zou willen doen dan dagelijks schrijven over snooker en snookerjournalist worden in Engeland.
Ik bewonder Hazel Irvine enorm en ik denk dat ze een goede prestatie neerzet elke keer als ze het snooker verslaat voor de BBC net als David Hendon. Wat hij bereikt heeft is in mijn ogen briljante journalistiek.
Hazel Irvine
Ik hoop dat ik op een dag dit allemaal mag bereiken en meer, voor de sport die ik zo bewonder, want dat is mijn ding weet je. En als snooker onderdeel wordt van de som, dan moet het wel iets geweldigs worden, toch? Althans, dat is wat ik denk .
* In verband met het internationale karakter van Ramona haar blog, wordt dit interview ook in het Engels gepubliceerd.
Lees ook:Volg snooker.blog.nl nu ook op Twitter
Lees ook:Gelukkig nieuwjaar!
Lees ook:Gelukkig nieuwjaar!
Lees ook:De nieuwe toekomst van snooker.blog.nl
Lees ook:D-Day voor Stephen Lee