Angst voor de winst..?

Het is niet mijn gewoonte om verslag te doen van huistoernooien, met die gewoonte ga ik ook niet breken. Maar het kersttoernooi gisteren in OZEBI in Utrecht bracht mij wel tot dit blogje. Het bracht mij tot de vraag: hoe kom je aan een angst voor de winst? Of speelt er iets anders als je de cruciale bal mist?

Het kersttoernooi in OZEBI wordt traditioneel gehouden rond de kerst en is altijd een dubbeltoernooi. Er wordt aangemoedigd om vooral in mixed-dubbel te spelen, ook gisteren was dit weer het geval. Ik speelde zelf met Willem Copier, voormalig hoofdklassespeler.

De spelregels worden erg eenvoudig gehouden, om alle spelers, ook die de basisbeginselen niet kennen, een kans te geven. Alle ballen zijn één punt waard, ook de gekleurde ballen. Er wordt wel netjes afwisselend rood-kleur gespeeld, maar wel met stootwissel. Een foul is ook één punt en levert een ball in hand op, over de gehele tafel.

Willem en ondergetekende gingen doe van start en wisten de poulefase, waarbij alle 11 teams tegen elkaar speelden, ongeslagen door. Één gelijkspel, en 9 winstpartijen mochten we optekenen. Dit leverde ons een plek op in de finale tegen eredivisiespeler van Sportcentrum Utrecht en voormalig Nederlands Kampioen junioren Feylin Janssen, samen met Shanna Pol (onthoudt die naam, ze kan snookeren).

De finale werd gespeeld in 6-reds, met dezelfde regels als de rest van de avond. Er word goed gescoord en al snel hadden Willem en ik ene kleine voorsprong opgebouwd. Op de laatste bruine maakt Willem een briljante longpot met uitstekende positie op blauw, die ik dus moet nemen. En dan gebeurt het. Er gaat opeens van alles door mijn hoofd, besef mij dat roze voor de pocket ligt en dat we genoeg hebben aan blauw en roze.

Ik leg aan, doe mijn normale routine, maar voel op het moment dat de keu voor de laatste keer naar voren gaat, dat het helemaal mis is. Mijn arm is stijf en raakt de blauwe bal compleet verkeerd. De spanning is in de arm gaan zitten. Blauw blijf er voor liggen. Feylin pot deze maar mist de positie, Shanna maakt een briljante longpot op roze en Feylin snijdt met een prachtige keu-actie de laatste zwarte bal er in, om de winst op te eisen.

Je kent die situatie die ik beschrijf vast wel. Je voelt dat de spanning in je arm, in je hele lijf gaat zitten. Natuurlijk was dit een huistoernooitje en staat er niet veel meer op het spel, dan een badjas met OZEBI er op en de eeuwige clubroem. Maar toch, die drive om te winnen heeft iedereen. En dus kan de spanning er in gaan zitten.

In mijn eigen “snookercarrière” is dit een voor mij zeer bekend fenomeen. Als ik alle beslissende ballen die ik gemist heb wel had gepot was ik zeker geen 13e op de Nederlandse damesranking geworden, maar zeker 12e . Voor mij is, na lang bij mijzelf te rade te gaan, duidelijk geworden dat het de angst is om te winnen, samen met een angst om te falen. En juist die combinatie, zorgt er voor dat je faalt.

Ik heb al vele gesprekken gevoerd, met vele spelers, op alle niveau’s, in Nederland en België over dit onderwerp. En: het wordt overal herkend. Vele spelers worstelen met die beslissende ballen. Hoe lastig wordt zo’n eenvoudige zwarte bal van zijn spot, als je je beseft wat er op het spel staat? Vraag dat maar eens aan Jimmy White…

Hoe verklaren jullie dit fenomeen? En belangrijker, hoe gaan jullie er mee om? Welke wijze lessen kun jij andere spelers hierover mee geven?

Lees ook:De lezer aan stoot! Geef jouw mening over snooker (afl. 2)
Lees ook:Poll: Wie wordt Nederlands kampioen 2013?
Lees ook:Allen wil tegenstanders angst inboezemen
Lees ook:Back in the pack heeft titel in de pocket
Lees ook:Nu ook een wereldkampioenschap Super-Six