Een onderwerp wat vaak nog taboe is in de sportwereld, maar ook binnen de snookerwereld, is het bespreekbaar maken van je psychische kwetsbaarheid. Recentelijk zijn er een aantal top-spelers die hier wel openlijk voor uit zijn gekomen, maar vaak wordt het onderwerp nog als taboe gezien.
Jimmy White, Ronnie O’Sullivan, Graeme Dott en Willie Thorne hebben zich onder meer uitgesproken over hun kwetsbaarheid en de gevolgen daarvan.
In Engeland is nu een onderzoeker, James Welsh bezig met een onderzoek naar psychische problemen in de sportwereld en neemt in zijn onderzoek de snookerwereld daarin mee. Hij heeft onder andere gesproken met mensen van de engelse amateurbond en een aantal topspelers- en coaches.
Lees meer hierover hier.
Ik ben wel benieuwd hoe dit in Nederland en België leeft. Ik heb zelf het idee dat dit onderwerp slecht bespreekbaar is binnen het snooker. Slechts een enkele speler maakt dit bespreekbaar in het openbaar, teerwijl 1 op de 4 mensen belast zijn met een psychische kwetsbaarheid, dus ook een flink aantal snookerspelers. Wat is jullie visie daarover? Is de snookersport een “stoere mannensport” waardoor er over dit soort dingen niet gesproken wordt? Of merken jullie dat het wel bespreekbaar is?
Lees ook:Diepte-interview met O’Sullivan
Lees ook:Snookerblog gaat “rennen” tegen stigma’s
Lees ook:Ga toch fietsen joh!
Lees ook:Biedt mee op een masterclass met Jimmy White
Lees ook:Nieuwe poll: moet het uitzendbeleid van de KNBB aangepast worden?
Veel mensen zijn altijd heel erg bezig met wat anderen over hun denken.In de steeds hardere wordende maatschappij zijn mensen bang geworden om zich kwetsbaar op te stellen.Als je je kwetsbaar opstelt dan wordt dat gezien als “falen”.Dus het gevolg is dat mensen zich niet uiten en steeds meer terugtrekken.De psychologische kant van snookeren heeft me altijd aangesproken en ik vind het juist heel erg goed als mensen zich kwetsbaar.Dan laat je jezelf tenminste zien i.p.v. in de poppenkast te blijven zitten.
Mooie reactie, Patrick! Maar ik zou het nog wat sterker willen stellen: juist door je kwetsbaar op te stellen, word je als sporter (maar ook als mens) alleen maar sterker. Ik merk ook dat het juist tegenwoordig steeds vaker ook zo gezien wordt: het tonen van je onzekere kanten maakt dat anderen je eerder krachtig vinden dan als een faler! Ik mag uit eigen ervaring spreken als ik zeg dat het kwetsbaar durven opstellen mij een hele hoop heeft opgeleverd: als sportman, in relatie tot mijn medesporters, voor mijn focus, maar zelfs als mens voel ik mij stukken sterker. En grappig genoeg krijg ik ook vaak zat reacties terug van anderen dat zij het zien en waarderen. Hoef ik me dus ook helemaal niet meer druk te maken over wat die anderen denken van me….
Ik merk ook, dat er bij anderen best wel behoefte is om over dit onderwerp te praten, wel durft niet iedereen erover te beginnen. Ikke wel (ik vind en vond de psychologische kant van dit spelletje namelijk altijd al interessant). En heb tot nu toe alleen maar positieve reacties gekregen. En heel veel interessante gesprekken met anderen hierover; ook over die kwetsbaarheid. Wat betreft mag dit taboe dus gerust gaan verdwijnen. En als je mijn mening over stoer wilt weten: ik vind het stoer als je jezelf wel durft te laten zien!
Als je eens een keer wilt bomen hierover: mijn gewillig oor heb je!
Hoi Ko,
Dank voor je compliment.Ik wel zeker wel een keer met je erover hebben.Lijkt me leuk!
Ik ben het helemaal met je eens Ko, je kwetsbaar opstellen maakt je sterker, en zoals je weet, spreek ik uit ervaring. Gisteren zei ik nog tegen een vriendin: als je zelf iets deelt, krijg je er altijd openheid voor terug.
Hoi Annet en Patrick,
Van jullie wist ik al wel, maar wil daar natuurlijk graag nog eens over doorbomen. En met ieder ander net zo goed….
Hoi Ko,
Noem maar een datum!
Groet Patrick