Wat zou Paul Hunter anno 2012 allemaal hebben gewonnen als hij nog geleefd had?
Die vraag kom je vandaag veelvuldig tegen op Twitter en op blogs. Het is nu precies zes jaar geleden dat de toen 27-jarige Hunter zijn strijd tegen kanker definitief verloor.
Legendarisch zijn die The Masters-finales, toen hij Fergal O’Brien (2001), Mark Williams (’02) en Ronnie O’Sullivan (’04) telkens na grote achterstand met 10-9 versloeg.
…Docu over Hunters eerste van drie The Masters-zeges, op O’Brien in 2001…
Hunter staat verder nog steeds in de boeken als de jongste speler ooit die de halve finales van een rankingevent heeft gehaald: als 17-jarige op het Welsh Open in 1996.
Hij wón het toernooi in 1998, en vier jaar later nog een keer, gevolgd door het British Open in 2003. En dan heb je dus die drie The Masters-triomfen nog…
Toch wordt Hunter niet alleen gemist vanwege zijn kwaliteiten als speler. Met zijn flamboyante optreden en filmsterren-look stal hij de harten van een nieuwe generatie snookerfans. En winnen of verliezen maakte van hem geen andere persoon.
Hunter genoot van het goede leven, en deelde dat middels die eeuwige glimlach met anderen. Over een paar weken zou hij pas 34 jaar zijn geworden.
Snooker mist Paul Hunter nu al zes jaar. Maar vergeet hem nooit.
Lees ook:Paul Hunter, ook na zeven jaar niet vergeten
Lees ook:Paul Hunter, onvergetelijk
Lees ook:PTC 4: O’Brien wipt Ding, Suwannawat verrast ook Doherty
Lees ook:The Captain is back, Carter wint PHC
Lees ook:Bingham overweegt af te zeggen voor Paul Hunter Classic
Mooi Eric…
Respect!!!