Hoe is het toch met Wilfred Dijkstra?

Als je de erelijst van het Nederlands Kampioenschap snooker langsloopt, is de naam van Wilfred Dijkstra prominent aanwezig. In 1997 komt hij voor het laatst op de lijst voor, dat jaar is Dijkstra gestopt met snookeren. Na een carriere van ruim 12 jaar, 5 NK finales, en één NK-titel gaat Dijkstra wat anders doen.  Maar wat? Hoogste tijd voor de vraag: Hoe is het toch met Wilfred Dijkstra?

Waarom ben je gestopt met snookeren?

Ik ben eigenlijk vooral gestopt vanwege de financiën. Ik was nog jong en onbevangen toen ik stopte. Ik had de plus- en minpunten van een winnaar. Maar dat betekent ook: als iets niet lukt, dan stop ik ook acuut. Ik heb 12 jaar gespeeld, in de hoop er een broodwinning uit te halen. De eerste tijd lukte dat ook. Maar op den duur legden we het af tegen jongens als Mark Williams en Ronnie O’Sullivan. We moesten steeds verder reizen om prijzengeld te verdienen.

De motivatie en de prikkel om door te gaan nam af en daarbij liep de snookersport terug. Ik kom zelf uit Breda, daar woon ik nu nog. Alleen in Breda had je in mijn tijd al vier snookerclubs. Straks is er hier nog maar één. De grote impact van vroeger is weg. Als we als spelers de krachten hadden gebundeld hadden we misschien verder kunnen komen. We zaten vaak allemaal op onze eigen eilandjes. Er was nog weinig begeleiding en coaching.

Eigenlijk heeft het snooker het Barney-effect nodig. We hebben een topper gemist die de weg vrij kon maken, een kartrekker. Ik ben jong vader geworden op mijn 20e. Ik was 23 jaar toen de tweede kwam. Ik was kostwinnaar en kon het met snooker het gezinsinkomen niet meer verdienen.

 

Toch is het een prachtige tijd geweest. Ik heb de hele wereld mogen zien, ben overal geweest. Ik heb in die periode heel veel geleerd, ik heb er veel van opgestoken. Sommige medespelers werden bijna familie van je. Ik heb er zeker geen spijt van. De mooie herinneringen neem ik mee.

Na mijn snookercarrière ben ik eerst bedrijfsleider geweest bij een snookercentrum. Daarna ben ik een half jaartje glazenwasser geweest. Tot mijn maat vroeg bij hen te komen werken, hij werkte bij een schilder-vastgoedonderhoudsbedrijf. Ik vertelde hem dat ik weet wat een blik verf en een kwast is, maar meer niet. Tot drie jaar terug heb ik daar gewerkt, ik heb het vak daar echt geleerd. Uiteindelijk ben ik daar opgeklommen tot projectleider. Door de crisis kreeg het bedrijf het steeds moeilijker. Met uiteindelijk een faillissement tot gevolg.

Toen ben ik voor mijzelf begonnen. Ik heb nu een eigen schilder-vastgoedonderhoudsbedrijf.  We doen voornamelijk onderhoud voor verenigingen van eigenaren, beleggers en woningbouwverenigingen. Relaties en netwerken had ik nog, alleen de opdrachten die je krijgt zijn kleiner. Ik heb er dus voor gekozen om de productie in te gaan. Alles kleinschalig, ik heb mijn kantoor gewoon aan huis. De algemene kosten houden we laag, daardoor gaat het goed. Onze omzet stijgt weer. De orderportefeuille zit tot halverwege 2015 vol. Door de crisis is er veel achterstallig onderhoud aan panden. We leveren goed werk, daardoor kunnen we de crisis nu overleven. Ik ben drie jaar terug alleen gestart, nu ben ik dagelijks met 3 à 4 man bezig.

Ik heb twee kinderen, mijn meiden zijn al volwassen: 21 en 24 jaar. Ik heb inmiddels ook twee kleinkinderen van één en drie jaar oud. Ik ben gescheiden en heb sinds 5-6 jaar weer een leuke vriendin, we wonen samen en reizen samen veel. In de winter gaan we altijd naar Thailand, samen backpacken. We zijn dan anderhalve maand op reis. Later willen we langer. Over een jaar of 8 willen we steeds een half jaar daar wonen en half jaar hier in Nederland. Ik stoor me soms aan de Regeltjesmaatschappij die we hier hebben. Als ondernemer loop je tegen allerlei zaken op. Soms kost het je een volle werkdag om iets fatsoenlijk te kunnen regelen. Laat mij maar lekker schilderen. Hier in de zomer en daar in de winter. Ik heb de ziekte van Bechterew (reumatisch), dus voor mijn lichamelijke gezondheid is het beter om in de winter de warmte op te zoeken.

Ik ben erg geïnteresseerd in de geschiedenis van Azië en het dierenwelzijn van daar. We hebben daar voor een blinde olifant gezorgd. Kippenvel krijg je daarvan. Ik kijk er elke keer naar uit om die kant op te gaan. De mensen zijn daar erg vriendelijk. Wat je geeft, ontvang je terug. De cultuur daar spreekt me enorm aan. De boeddhistische inslag, klaar staan voor elkaar. Onze maatschappij is veel harder. Niet weten wie je buren zijn, zal mij niet gebeuren.

Ik wil genieten van het leven en de lieve mensen om mij heen. We zijn in het westen tot op het bot verwend. We maken ons vooral druk over de buren. Geniet toch van het leven, het kan zo over zijn. Ik ben soms verbaasd over de Nederlandse maatschappij, goed nieuws is niet meer interessant. De fatsoensnormen zijn vaak ver te zoeken.

Hoe zouden we je kunnen overhalen weer te gaan spelen?

Niet. Mijn werk is mijn hobby, mijn gezin en werk gaan voor. Een festival bezoeken, een weekendje weg of andere leuke dingen doen gaan nu voor. Ik kijk het af en toe nog op tv. Het kost mij teveel tijd om het nog serieus te kunnen doen. Ik heb ook geen zin meer om te spelen. Ik ben het laatste NK in Maassluis nog wel wezen kijken en bij de European Tour in Rotterdam ben ik geweest. Leuk om iedereen weer te zien. Je hebt toch veel mooie herinneringen samen.

Een goed leven bepaal je voor 90% zelf en is voor 10% geluk. Zoals ik al eerder zei: wat je geeft, ontvang je. Ik geef en ontvang veel en geniet daardoor ook enorm van het leven.

 

Lees ook:Hoe is het toch met Charles Vos?
Lees ook:Hoe is het toch met Janice van Gastel?
Lees ook:De nieuwe blogger
Lees ook:Hoe is het toch met Rolf de Jong? Deel II
Lees ook:Hoe is het toch met Rolf de Jong? Deel I